Участковы ад слова удзел

Стаж службы ў Дубровенскім РАУС Сяргей Вячаслававіч Стрыгiн (на здымку справа) называе з дакладнасцю да дня: 23 гады і 23 дні, з іх участковым інспектарам 15 гадоў і чатыры месяцы. Звычайна з такой датошнасцю лічаць што-небудзь вельмі важнае ў жыцці. Для гэтага чалавека служба, безумоўна, была вельмі важным складнікам жыцця, калі не само жыццё.

-Час праляцеў несправядліва хутка, не заўважыў, як дзеці выраслі: сын вучыцца ў пагранінстытуце, дачка працуе настаўнікам у Мінску. А я, пакуль яны раслі, увесь час быў заняты і заняты. Жонка цяпер кажа, што не я, а яна на пенсію выйшла, - з сумнай усмешкай кажа Сяргей Вячаслававіч.

Тады ў 1995 годзе Сяргею Стрыгiну дастаўся самы клапатлівы ўчастак: Асiнторфскi і Засценкаўскі сельсаветы: выхад да мяжы, магістраль, лясы-балоты.

-Каля чатырох тысяч жыхароў, 30-35 падуліковых. Працаваць прыходзілася шмат і па ахове прыроды, і па прафілактыцы правапарушэнняў, і злачынствы расследаваць, - адзначае наш суразмоўца і дадае: - Праца была складаная, але вельмі цікавая. Колькі выдатных людзей жыло ў вёсках гэтых сельсаветаў: мудрых, ведаючых, прайшлоўшых вайну... Многія з іх дзяліліся вопытам, некаторыя расказвалі пра сваё жыццё. Я лічу, што любы ўчастковы павінен быць уважлівы да людзей, да любога чалавека, умець выслухаць, выбудаваць простыя чалавечыя зносіны, не толькі па абавязку службы. Тады і працаваць лёгка, і на дапамогу можна разлічваць.

Распавядаючы аб службовых буднях, Сяргей Стрыгiн адзначае, што раней вельмі марыў пра адпачынак. Думаў, што працоўнае напружанне за паўтара дзясятка гадоў адразу скіне, як толькі выйдзе ў адстаўку. Але ж не: сніцца начамі служба, сняцца людзі і іх праблемы.

Чаго толькі не было за гэтыя гады: і засады на браканьераў, і праца з прафесійнымі скаржнікамі, і спрэчкі з калегамі пра тыя ці іншыя аспекты вядзення спраў. У працы дапамагала і скрупулёзнае выкананне закона, і ўнутраная прыстойнасць, і ў чымсцi прыродная кемлівасць і шанцаванне.

-Памятаю, завяліся ў Асінторфе «аматары кураціны». Сталі знікаць з хлявоў куры. Усе перабралі, усё прааналізавалі, сабаку па следзе пускалі, засады ладзілі - няма выніку. І раптам, выходжу на вуліцу, ветрык пах паленага пяра зрабіў. Пайшлі па паху... Знайшлі, адкуль вецер дзьме. Праўда, гаспадары не адразу дзверы адчынілі. Спрабавалі сляды замесці, але ўжо астатняе было справай тэхнікі: там кроплі крыві выявіліся, там пух ды пяро. Карацей, знайшлі выкрадальнікаў, - распавядае Сяргей Стрыгiн.

Яшчэ яму запомнілася серыя крадзяжоў у тым жа Асінторфе ў пачатку нулявых: з гаражоў сталі знікаць матацыклы.

-Участковым перадалі тады і вядзенне крымінальных спраў. А гэта тэрміны, доказная база. Вось у сувязі з гэтымі крадзяжамі ў мяне ў вытворчасці адразу было сем спраў. Расследаваў, узбуджаў, перадаваў ў следчыя органы. І гэта паралельна з астатнім аб'ёмам працы, - прывёў Сяргей Стрыгiн прыклад аператыўнай працы падчас службы ўчастковага інспектара. - Дзякуй тагачаснаму начальніку Дубровенскага РАУС Уладзіміру Іванавічу Папко. Ён давяраў нашаму прафесіяналізму, прыслухоўваўся да нашага меркавання.

Адным з найважнейшых напрамкаў у рабоце ўчастковага інспектара міліцыі з'яўляецца праца з грамадзянамі, разгляд і вырашэнне іх скаргаў і заяў. Хоць некаторыя з іх адбіралі шмат сіл і нерваў. Гэта цяпер ён з усмешкай успамінае, як адна бабуля закідвала скаргамі ўсе інстанцыі аб крадзяжы тых жа курэй, толькі здарылася яна за дзясятак гадоў да ўступлення на пасаду інспектара Стрыгiна. А на кожную скаргу прыязджала праверка, працавалі камісіі, а разабраўшыся, разводзілі рукамі: цярпі, маўляў. У іншым выпадку, каб спыніць паток неабгрунтаваных заяваў і скаргаў, прыйшлося вельмі пажылога чалавека папрасіць стаць грамадскім памочнікам аховы правапарадку.

-Жыў-быў дзядуля. Раптам, яму стала здавацца, што з яго ўчастка сталі знікаць вельмі патрэбныя яму рэчы. Калі мы ў першы раз з дазнаўцам апынуліся на яго прысядзібным участку, трохі разгубіліся: адрыны, адрынкі, прыбудовы і прыбудоўкi, грэблі - шанхай, па-іншаму не скажаш. Нешта знайсці там было практычна немагчыма, а вось страціць - папросту. Але дзядок «цвёрда» памятаў, што менавіта ў адно з месцаў ён паклаў рэч дзесьці ў 50-я гады мінулага стагоддзя і праз 50 гадоў яе там не выявіў: значыць, скралі, - у фарбах распавядаў Сяргей Стрыгiн. - Я падсадзіў дазнаўцу на дах застаронка і там ён апісваў «месца злачынства» чатыры гадзіны пратакол заняў 12 лістоў дробным почыркам... Калі такія скаргі сталі паўтарацца, я і прапанаваў дзядулі стаць маім памочнікам. Так энергія пажылога чалавека была перанакіравана ў мірнае рэчышча, - завяршыў гэтую гісторыю Сяргей Стрыгiн.

Інспектар працаваў дзеля спакою насельніцтва, літаральна, ведаў, хто чым дыхае на яго зямлі. Не баяўся і перад начальствам адстойваць свой пункт гледжання. Нават калі ён ішоў уразрэз «з сярэдняй тэмпературай па шпіталі». І сёння, калі ён бывае ў засценках Асінторфа, людзі пазнаюць, падыходзяць пагаварыць, успомніць, параіцца, падзякаваць.

-Участковым інспектарам не можа быць, на мой погляд, чалавек выпадковы. У маёй практыцы было так, што я маладым калегам гаварыў: не тваё, не мучает сам і не ганьбі прафесію - сыходзь. Вядома, трэба быць смелым і мужным чалавекам, а таксама ў меру стрыманым, умець прымаць узважаныя рашэнні. Бо прафесія ўчастковага інспектара мае на ўвазе зносіны з людзьмі рознага кантынгенту. Праца ўчастковага асаблівая, за ёй стаяць чалавечыя лёсы. Галоўнае для ўчастковага - жыць паўсядзённымі клопатамі людзей. Ён павінен не толькі валодаць прафесійнымі навыкамі, але і быць добрым псіхолагам, валодаць такімі чалавечымі якасцямі, як прыстойнасць, чуласць, а таксама ўмець выслухаць чалавека, разабрацца ў сутнасці праблемы і аказаць кваліфікаваную дапамогу, - упэўнены ветэран МУС.

Сёння, знаходзячыся на заслужаным адпачынку, Сяргей Стрыгiн наганяе то, на што не хапала сіл і часу раней. З задавальненнем асвойвае рыбалоўныя ўгоддзі Беларусі, майструе мэблю, і не адмаўляе ў дапамозе роднаму Дубровенскаму РАУС.

Алена Корсакава

Усе навіны